My favr vol 2 - Rap spoza kraju Chopina cz.1

Przede mną zadanie trudniejsze niż poprzednio, bo przyszedł czas na rapsy głównie z USA. Nie wiedziałem czy wybierać te przeze mnie najbardziej cenione, czy też te, które najdłużej słuchałem, a może te do których wracam na okrągło - tak więc jest kompromis.

Nie udało mi się ograniczyć do 10, 15 więc jest 20 albumów, smacznego :)

Talib Kweli & Dj Hi-Tek (Reflection Eternal) - Train of Thought


Jeżeli rap to monarchia to Train of Thought jest absolutnym królem, do tego kochanym przez obywateli. Nie znam osoby, która śmiałaby się nazwać ten album mianem słabego. Płyta, która ma wszystko, genialne bity z nieśmiertelnym The Blast(dla mnie najlepszy bit i klip w historii), czy Move Something królującym na bitwach freestylowych. Niesamowitą warstwę liryczną - może nie zawikłaną jak u Caniubusa, ale nie ma się do czego przyczepić. Bragga, sprawy społeczne, miłość, hip hop - tutaj jest wszystko. Do tego to pierwsze (prawie)solowe uderzenie Taliba, ale to uderzenia na miarę Tysona.
"The Blast"

Madvillain - Madvillainy


Płyta zdecydowanie nie na raz. Nawet nie na dwa. Mi dopiero przy trzecim przesłuchaniu "zabłysła" (a następnie gwaiazdy bo walnąłem rowerem w kierunkowskaz).
Zastanawiałem się ostatnio skąd się biorą klasyki. I doszedłem do niesamowicie inteligentnego wniosku(buahahaha), że....z nikąd :) Co prawda i Doom i Madlib gdy nagrywali to LP mieli już na koncie kilka płyt, zresztą w większości bardzo dobrych, ale to co stworzyli razem to już absolutne arcydzieło gatunku. Płyta jak wspomniałem niełatwa w odbiorze, ale jak już sie człowiek wkręci to gwarantuje - kradnie ładnych kilka dni z życia, głównie przez swoją spójność - dziwnie się słucha pojedyńczych tracków. Przykład jak z czystej zajawki można stworzyć płytę genialną.
"Accordion"

Common - Be


Jeżeli ktoś mnie zapyta o najlepszą płytę Kanyego odpowiem chyba zawsze to samo - "Be". To on w większości wyprodukował ten album Common, n-ty z kolei. Co prawda najlepszy bit jest moim zdaniem dziełem Jay Dee ale trzeba podkreślić że to Kanye wydobył z Commona to co najlepsze.
Często opisuję tę płytę jako "zapiętą na ostatni guzik". Każdy dźwięk ma swoje miejsce (jak w większości produkcji Westa), każdy wers idelanie pasuje do bitu. I wreszcie mistrz ceremonii - Common dla którego była to już 6 płyta. Po genialnych Like water for chocolate czy electric circus przyszła pora na kolejny klasyk. Mało jest tak genialnych artystów w ogóle w muzyce którzy każdą następną produkcją będą dawali jeszcze więcej słuchaczom. Chicago znowu udowodniło, że nie tylko wybrzeża potrafią robić dobry rap.
"Corner"

A Tribe Called Quest - Midnight Marauders


Jazzy-Hip Hop - ładnie brzmi, nie? I to jeszcze jak. Nie zgłębiając ostatnich wydarzeń pomiędzy Q-Tipem i resztą grupy - Tribe Called Quest na dobre odcisnęło się w historii rapu i to w okresie gdy najtrudniej było się wybić. Początek lat 90' to pełnia złotego wieku - okresu w którym powstawało mnóstwo dobrych płyt i trzeba było nie lada szczęścia żeby zaistnieć. Jedak reprezentantom Queens się to udało i po dwóch udanych pierwszych płytach (z wyszczególnieniem The Low End Theory) wypuścili kolejny album. Płytę która moim zdaniem na dobre zmieniła oblicze rapu. Zadziałała podobnie jak kilka lat później Black Star. Zresztą nie bez powodu wiele osób mówi o czasach sprzed i po Midnight Marauders. Nawołując do najlepszych wzorców jak De La Soul chłopaki nagrali definicję rapu organicznego. To po prostu trzeba usłyszeć.
"Award Tour"

Talib Kweli - Quality


Talib atakuje po raz kolejny. Do tej płyta Kweli'ego mam największy sentyment, bo ją jako pierwszą przesłuchałem. Nieśmiertelne "Get By", "Guerilla Monsoon Rap", "Good to You", czy poczatkowe "Rush"...na tej płycie na ma słabych kawałków, jest za to wszystko to czego każdy po Doom, Train of Thought i Black Star od Taliba oczekiwał - że po raz kolejny udowodni swój wyjatkowy talent do komentowania wszystkich aspektów żytcia i to w formie która porywa osoby nawet na codzień niesłuchające rapu. Tym razem bez Hi-Teka ale za to mając u boku takich producentów jak K.West, J Dilla, Ayatollah i Dj Quik Kweli zaprowadza kolejny zamach na mózgi słuchaczy. Jeden z niewielu artystów którzy potrafią znacznie wpłynąć na życie słuchacza - wiem to po sobie.
"Get By"

Evidence The Weatherman


Narażę się pewnie teraz większości fanów Dilated People, ale dla mnie to nie Platform jest najlepsza płytą jaka wyszła od Ev. Za tę płytę uważam jego solo. To dość świeży materiał, więc przesadą byłoby mówić, że to klasyk jednak ma wszystko co potrzeba żeby owym klasykiem sie stać. Bity (w większości od Alchemist'a - nadwornego porucenta DP), teksty które zawsze były mocną stroną gości z Los Angeles, featuringi w tym genialny Sluga z Atmosphere oraz po prostu niesamowite flow Ev. Jeden z niewielu raperów którzy potrafią zdominować każdy bit - nieważne czy to melancholijne nuty przywodzące na myśle ulatującą parę z (zielonej) herbaty (pozdro Pe) czy to petarda na której umarłaby połowa raperów. Wchodzi Evidence i to on od tej pory rozdaje karty. Wszystko to tworzy niesamowity klimat. Mi się osobiście najlepiej tej płyty słuchało wracając po nocy do domu - ciemno wszędzie, głucho wszędzie w oczekiwaniu aż Evidence na bit wejdzie :)
"Chase The Clouds Away"

Time Machine - Slow Your Roll


Kolejna płyta do której idealnie pasuje opis - kompletna. Scratche, bity, teksty, followupy, a nawet kawałki, które moga aspirować do miana hitów jak "Personal Ads". Jednocześnie bardzo niedoceniony krążek przez to pewnie tak ciężko osiągalny w "fizycznej" formie (jakby ktoś miał namiary najlepiej na wosk to pisać). Wg mnie album który trzeba przesłuchać i myślę, że każdy znajdzie coś dla siebie bo to nie tylko truschool, ale także płyta do której najlepiej pasuje jedno słowo - amazing!
"Personal Ads"

Pozostałe pozycje jeszcze w ten weekend.

Druga część listy

Trzecia część listy